Hald kjeften på deg,

rør meg ikkje, sa eg!

La meg få sove,

eg er tung og varm og trøytt.

Om eg må velje, tru meg -

er det lett - eg slår deg!

Eg vil`kje snakke,

eg vil vera heilt i fred!

Eg såg du tvila,

såg du kikka raskt på Ellen,

Med svarte auger,

kjevemuskelen var stram.

Så gav du opp meg,

og forlot meg der i kvelden,

for det var jo det eg hadde bedt deg om.

Åleine. Sår, og redd for å bli galen.

for feig te seia det som alle veit frå før.

Slappt mellom beina mine har eg stukke halen,

Eg er ein tapar og forblir det til eg dør.